Als de stof is opgetrokken...

Vandaag stond de tocht vanuit Quebec City naar Saint-Alexis-des-Monts op het programma. Ik zag dat ik gisteren een foutje had gemaakt in het verslag. Ik schreef daar dat we naar Saint-Michel-des-Saints zouden gaan, maar daar zijn we natuurlijk al geweest. Na een wat geïmproviseerd ontbijt op de kamer vertrokken we rond half 9 richting Saint-Alexis-des-Monts. Een rit van zo een ongeveer 3 uur.

Normaal zien we onderweg de mooiste landschappen. De meest prachtige vlaktes, de meest uitgestrekte velden en de meest indrukwekkende meren. Vandaag niet. Vandaag zagen we links bos. Dat zagen we rechts ook. Tussen de twee bossen lag een weg. Dan heb ik eigenlijk wel beschreven hoe ons uitzicht was de eerste twee uur. Na deze twee uur reden we door Louisville. Louisville is ook een grote stad in Amerika, maar in Canada is het een kleine stad. Eigenlijk kan ik beter dorp zeggen. Hier hingen de vlaggetjes over de weg en waren de veranda’s wederom vast onderdeel van het straatbeeld. Vanuit Louisville begon de rit eigenlijk pas echt. Slecht onderhouden wegen en veel boerderijen en bijbehorende akkers langs de weg.

Net toen we er bijna waren, stuurde de navigatie ons een zand-/grindpad op. We vroegen ons allemaal af of dit wel de juiste weg was. We deden de stofdoeken voor onze mond, onze helmen op ons hoofd en controleerden voor de zekerheid of onze gordels wel goed vast zaten. Het leek de Dakar Rally wel. Het enige wat je zag was stof, stof en nog een stof. Mijn navigator naast mij had moeite om de kaart nog te lezen. Ik zag geen hand meer voor ogen en net toen onze auto vast dreigde te komen zitten, bereikten we het einde van de weg. Toen we achterom keken, zagen we nog net hoe de laatste stofwolken verdwenen.

Toen we waren bijgekomen van dit ritje zagen we pas waar we waren aangekomen, namelijk een prachtig meer. Dit meer, genaamd Lac Blanc, is een van de meerdere meren die in Quebec liggen. Aan het meer grenst een zandstrand en een grasveld, waar je heerlijk kunt vertoeven. Ook kun je gebruik maken van waterfietsen, kano’s en roeibootjes. Nadat we geluncht hadden, hebben we ons omgekleed en zijn we lekker aan het meer gaan zitten. Vic en mama hebben gebruik gemaakt van de waterfiets en ik heb Vic daarna nog in een roeiboot het meer over gevaren. Vic heeft expres niet geroeid, omdat we dan waarschijnlijk nu nog rondjes aan het draaien waren midden op het meer in onze roeiboot.

’s Avonds hebben we gegeten in het restaurant op het park en op dit moment maken we even gebruik van de wifi bij de receptie. Morgenvroeg vertrekken we richting Montreal, waar we ook één nachtje zullen blijven.

Het internet is hier helaas zo slecht, dat het niet lukt om fotootjes te uploaden. Die houden jullie tegoed (net als het filmpje van het uitzicht gisteren).

Het verslag gaf bovendien eerst aan dat we in de V.S. zaten en nu ergens in Canada, maar dat kan ik nu niet meer veranderen, omdat de wifi het zo slecht doet.